به راحتی نمی توان عرصه ای از زندگی را نام برد که موسیقی در آن نقشی مهم نداشته باشد. از روزگاران قدیم، موسیقی از بدو تولد تا پایان زندگی مونس انسان بوده است. در طلوع تمدن، سرودخوانی هم به اندازه ی محاوره ی معمولی اهمیت داشته است و علاوه بر آن در دوران گذشته معتقد بوده اند که ارواح طبیعت، زبان سرود را بهتر می فهمند. برای نیاکان ما معاشرت با ارواح زمین و آسمان، حامیان و پیران محصول کشاورزی و پیشه های دیگر به اندازه ی معاشرت با هم قبیله ای ها اهمیت داشته است.
در گذشته، سرودهای عامیانه در تار و پود فعالیت های مادی و عملی انسان، در کار و آیین و سنت هایش تنیده و به نوعی قالب زندگی تبدیل شده بود. یکی از آداب قدیمی ترکمن ها «سویت قازان» است. در جهان بینی ترکان قدیم، سویت قازان، ارباب و حامی دام های اهلی بود و می توانست با کمک سنگ باران موجب بارش باران شود. به مرور زمان سرودهای درخواست باران اهمیت خود را از دست داد و از آن زمان این ژانر به سرود بازی کودکانه تبدیل شده است.